POMYŚLNOŚĆ
Średni wynik 15%
Postęp: 12%
Tryby czasowników
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący służy do wyrażania poleceń. Znaczenie form 1. osoby liczby pojedynczej i mnogiej jest bardzo zbliżone do znaczenia form trybu życzeniowego. Formy trybu rozkazującego tworzone są poprzez dodanie poniższych sufiksów:
Użycie sufiksów 2. os. liczby pojedynczej trybu rozkazującego w dialektach zachodniokaraimskich
Akcent w formach twierdzących trybu rozkazującego pada na ostatnią sylabę formy wyrazowej — z jednym wyjątkiem: w 2. osobie liczby mnogiej akcent pada na sylabę poprzedzającą sufiks trybu rozkazującego (a więc na ostatnią sylabę tematu).
Przeczenie
Formę zaprzeczoną trybu rozkazującego tworzy się za pomocą nieakcentowanego sufiksu karT. -ma ~ -ḿa. W tych postaciach akcent pada na sylabę poprzedzającą sufiks przeczenia. Paradygmat koniugacyjny zaprzeczonego czasownika wygląda następująco:
Aby wyrazić nieistnienie czegoś w trybie rozkazującym, używa się zaprzeczonego czasownika karT. boł- ‘być’, np. karT. šaharda bołma ‘nie bądź w mieście’.
Czasownika boł- używa się także dla wyrażenia zaprzeczonego orzeczenia imiennego w trybie rozkazującym, np. karT. muzhuł bołmasyn ‘niech nie będzie smutny’.
Skrócone formy czasownikowe
Skrócone formy czasownikowe mogą powstać wyłącznie w 2. osobie liczby mnogiej w wyniku wypadnięcia pierwszej samogłoski sufiksów, a więc drogą zmian karT. -ynyz > -nyz, np. karT. ḱíŕińiź > ḱíŕńiź ‘wejdźcie’.