Czas przeszły prosty

Czas przeszły prosty

Czas przeszły prosty wyraża czynność zakończoną jednorazową. Wykładnikiem tego czasu jest karT. -dy ~ -i ~ -du ~ -u ~ -ty ~ -i ~ -tu ~ -u. Postaci z nagłosowym d,  dodawane są do tematów kończących się na spółgłoski dźwięczne i samogłoski.

Końcówki osobowe dodawane do czasowników w czasie przeszłym prostym są inne niż te używane przy tworzeniu postaci czasu teraźniejszego. Przedstawiono je w tabeli poniżej. Akcent w formach czasu przeszłego pada zawsze na końcową sylabę formy wyrazowej.

W formach 1.pl. w dialekcie północnym -χ występuje w wyrazach z niepalatalnymi spółgłoskami. Paradygmat
koniugacyjny niezaprzeczonego czasownika w czasie przeszłym prostym wygląda następująco:

Aby wyrazić istnienie czegoś w czasie przeszłym, używa się czasownika karTH. e- ‘być’ odmienionego w tym czasie, np. karT. šaharda eim ‘byłem w mieście’. Czasownika tego używa się również do wyrażenia orzeczenia imiennego w czasie przeszłym, np. karT. muzhuł eim ‘byłem smutny.’